Science and the Scriptures

Terwijl talloze theologische geleerden de letterlijke betekenis van de bijbelteksten en de historische feiten die erin vermeld staan, bestudeerd hebben, wat uiteindelijk alleen maar geleid heeft tot een bijna oneindige stroom van interpretaties, hebben ook wetenschappers deze bestudeerd en er verborgen wetenschappelijke betekenissen in ontdekt.

Met onze snelle wetenschappelijke evolutie neemt ook ons begrip toe van de oude geschriften zoals de veda’s en de upanishads. We herontdekken echter niet alleen de wetenschappelijke betekenis van de Oosterse spiritualiteit, maar ook die van de Bijbel!

Er zijn reeds fascinerende feiten over de Bijbel boven water gekomen die niet ontvankelijk verklaard of genegeerd worden door de Rooms-Katholieke Kerk, omdat deze ontdekkingen niet passen binnen de gevestigde dogma’s van de kerk en de beste strategie lijk te zijn ze maar compleet te negeren.

Integenstelling tot theologische discussies kunnen wetenschappelijke feiten noch ontkend noch bediscussieerd worden; er kan slechts bewezen worden of ze juist of onjuist zijn, er zit niets tussenin.

Het boek Genesis, het eerste bijbelboek, is misschien wel het minst begrepen geschrift uit de Oudheid. In de laatste twee decennia hebben wetenschappers ontdekt dat dit boek verborgen kennis bevat die er bewust in gezet moet zijn.
Nu, bij het keerpunt van het tweede millennium hebben we een wetenschappelijk niveau bereikt dat ons in staat stelt deze verborgen kennis in dit boek te doorgronden.

Het grootste geheim van de schepping ligt verborgen in de eerste zin van Genesis. In de originele Hebreeuwse versie van de Bijbel begint Genesis met het woord Be-resjiet wat ‘ten eerste’ of ‘in principe’ betekent. Het is vertaald in de moderne versie van de Bijbel als ‘in den beginne’.

Iedereen kent deze openingszin van Genesis, slechts enkelen weten echter dat de hele essentie van de schepping verborgen ligt in dit eerste woord. We weten nu dankzij het onderzoek van Stan Tenen naar de oorsprong en aard van het Hebreeuwse alfabet en Daniel Winter’s aanvullende onderzoek naar de betekenis van de Gulden snede-spiraal, dat het Hebreeuwse alfabet ontworpen is met een duidelijke intentie om de essentie van de schepping over te brengen en om latere generaties te leren wat Be-resjiet, het principe van de schepping nu eigenlijk is.

Onafhankelijk van elkaar viel het Stan Tenen en Daniel Winter op dat de letters van het Hebreeuwse alfabet, projecties zijn van een ‘speciale vorm’ op de vlakken van een tetraëder, gezien vanuit verschillende hoeken! Het was echter Daniel Winter die duidelijk maakte dat deze ‘speciale vorm’ de Gulden snede of Phi-spiraal is.

De Phi-spiraal beschrijft het oppervlak van de torus, het basiselement van de materie. Wanneer we de Phi-spiraal in de tetraëder plaatsen en deze langzaam laten ronddraaien en we schijnen vervolgens een licht vanachter de Phi-spiraal, dan zullen alle Hebreeuwse letters vanzelf verschijnen als schaduwen op de binnenwand van de tetraëder. Dus de Hebreeuwse letters van het alfabet zijn projecties van de Gulden snede-spiraal!

Stan Tenen noemde deze ‘speciale vorm’ in de tetraëder ‘de vlam in de tent’.

Vlam letter in de tent en het eerste vers uit Genesis.
(Met dank aan Dan Winter, www.soulinvitation.com)

Is dit niet verbazingwekkend? De schrijvers van Genesis moeten duidelijk de intentie gehad hebben deze kennis aan toekomstige generaties over te dragen. Al wat hiervoor nodig was, was dat we zouden evolueren tot een zodanig hoog wetenschappelijk niveau, dat vroeg of laat de betekenis van het geschrift vanzelf zou worden onthuld. Maar wat betekent het nu eigenlijk?
(1)

Volgens Daniel Winter zijn de hoeken die nodig zijn om de Phi-spiraal te projecteren tegen de wand van de tetraëder om het Hebreeuwse alfabet voort te brengen, dezelfde hoeken die nodig zijn om de donut-torus zodanig te roteren dat deze in elkaar passen volgens de symmetrie van de Platonische lichamen. Dit is dan ook het exacte recept voor de constructie van materie uit torusvormen zoals beschreven in hoofdstuk 6 ‘Ethervibraties’, paragraaf ‘implosie-fysica’!

Opmerkelijker is het feit dat wanneer de Hebreeuwse letter hardop uitgesproken wordt, deze de vorm aanneemt van de letter. Zowel Stan Tenen als Dr. Hans Jenny (Cymatica) hebben dit onafhankelijk van elkaar aangetoond. Hans Jenny legde de uitgesproken letter vast op een plaat met zand. De vibraties in de stem die de Hebreeuwse letter uitsprak waren er de oorzaak van dat de zandkorrels de vorm van de Hebreeuwse letter zelf aannamen!

Het kan niet anders dan dat deze hi-tech kennis opzettelijk in de Bijbel is bewaard om door toekomstige generaties ontdekt te worden. Het Hebreeuwse alfabet is een handboek voor het scheppen van materie, het is een Heilige taal die bewust ontworpen is. Het derde boek van de Kabbala de ‘Sephir Yitzirah’ vermeldt het verhaal van God die de letters van het alfabet nam om de wereld te scheppen. Eeuwenlang hebben we dit idee belachelijk gemaakt en geloofd dat het een mythe was. Maar nu dat we een wetenschappelijke volwassenheid bereikt hebben, verbazen we ons over deze woorden omdat het Hebreeuwse alfabet inderdaad de blauwdruk blijkt te zijn van de materie. We kunnen nu ook de eerste zin uit het evangelie van Johannes begrijpen dat zegt:

Johannes 1-1 : In den beginne was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was God.
2 Dit was in den beginne bij God.
3 Alle dingen zijn door Hetzelve gemaakt, en zonder Hetzelve is geen ding gemaakt, dat gemaakt is.

Gegeven het feit dat de basisaanwijzingen voor de constructie van materie gegeven worden in de eerste zin van Genesis kunnen we nu ook het mythologische verhaal van Adam en Eva uit Genesis in een nieuw licht bezien. Laten we nog eens naar de basis-bouwblokken van de materie kijken:

Het vergt wat inbeeldingskracht, maar kijk eens naar de dubbele vortex links, lijkt dit niet op een boom? De onderste vortex vormt de wortels, de bovenste vormt het bladerdek. Dit is de boom van de kennis van goed en kwaad in de Hof van Eden. Wanneer we kijken naar het rechter plaatje dan is het vrij eenvoudig om er een appel in te herkennen, de torus heeft namelijk de vorm van een appel. De slang die Eva verleidde om de appel van de boom te eten, is de Phi-spiraal die perfect de torus beschrijft.

Het verhaal van Adam en Eva zou dus wel eens een verwijzing kunnen zijn naar de manier waarop de materiële wereld geconstrueerd wordt uit de ether! De val uit het paradijs begon toen de Eenheid van de Schepper, Zijn eeuwige bewustzijn, de ether, de eerste torusvorm voortbracht. De eerste stap in de schepping was tegelijkertijd de afscheiding van de Eenheid. De val uit het paradijs zou uitgelegd kunnen worden als de afscheiding van de Eenheid in de illusoire fysieke wereld van schijnbaar afgescheiden delen.
(2)

Indien de schrijver van het boek Genesis over grondige wetenschappelijke kennis beschikte, rijst de vraag hoe hij aan deze kennis kwam?

Een erg interessant feit is dat archeoloog Howard Middleton-Jones beweert dat hij de ingang gevonden heeft van de bergplaats van de Ark des Verbonds, het heiligdom dat de stenen tabletten bevat met daarop de Tien Geboden die Mozes van God ontving. Volgens Middleton-Jones kan de ingang gevonden worden in de Grote Piramide op het plateau van Gizeh.

De ingang tot de bergplaats zou zich tegenover de zuidelijke eindmuur in de Grote Galerij van de Grote Piramide bevinden. In zijn boek ‘Giza-Genesis, the best kept secrets’ geeft hij nauwkeurige details over hoe de deur naar de geheime gang geopend zou kunnen worden.

Hij ontdekte deze ingang door het bijbelse boek Exodus te bestuderen waarin God gedetailleerde instructies aan Mozes geeft voor de constructie van de Ark des Verbonds die moest dienen als de bergplaats voor de Tien Geboden. Hij ontdekte dat in minutieuze bewoordingen de constructie en de materialen die gebruikt zijn voor de Grote Galerij van de Grote Piramide beschreven werden in het boek Exodus. Howard Middleton-Jones gelooft echter niet dat de Ark des Verbonds de Tien Geboden bevat; hij is tot de conclusie gekomen dat het een kristal van Atlantische oorsprong moet zijn, dat diep onder het plateau van Gizeh geplaatst is om te zorgen voor de stabilisatie van het aardraster.
(3)

Velen menen dat de auteur van de boeken Genesis, Exodus en Numeri, Mozes is. Het boek Numeri gaat over de veertigjarige tijdsduur na de uittocht van de Israëlieten uit Egypte. Er worden ongelooflijk veel getallen genoemd in het boek Numeri, vandaar de naam. De getallen lijken relevant te zijn.

Amerikaans arts en toonaangevende natuurgenezer Dr. Joseph S. Puleo werd naar eigen zeggen, tijdens enkele mystieke ervaringen aangespoord om het boek Numeri te bestuderen en op zoek te gaan naar helende frequenties. Hoe vreemd dit ook moge klinken, hij ontdekte uiteindelijk 6 geluidsfrequenties in het boek Numeri in hoofdstuk 7, vers 12-89.

De gevonden frequenties zijn 396 Hz, 417 Hz, 528 Hz, 639 Hz, 741 Hz, en 852 Hz. Deze frequenties zijn de frequenties van de oude Solfège toonladder. Deze toonladder werd gebruikt in Gregoriaanse gezangen en gezangen in het Sanskriet. De lettergrepen die aangeduid worden voor de noten van deze toonladder zijn:

Ut-Re-Mi-Fa-Sol-La, afkomstig uit het middeleeuwse lied Ut Queant Laxis, een Gregoriaans lied geschreven voor Johannes de Doper:

Ut queant laxis
Resonare fibris
Mira gestorum
Famuli tuorum
Solve polluti
Labii reatum
Sancte Iohannes

Vertaling: Opdat de Uwen onbelemmerd zingen met sterke stemmen van Uw grote daden, reinig hun lippen van de smet der zonde, Heilige Johannes.

De tekst in Ut Quent Laxis lijkt te suggereren dat deze noten een communicatie kanaal openen met het goddelijke.

In een visioen werd Dr. Joseph S. Puleo getoond dat hij de methode van de nummerreductie van Pythagoras moest toepassen op de getallen in deze tekst. Het is een zeer eenvoudige methode die grote getallen terugbrengt tot een enkel cijfer. Eerst worden de waarden van alle cijfers in het getal bij elkaar opgeteld. Indien na deze sommatie het getal nog steeds meer dan één cijfer bevat, wordt de stap herhaald. Hier volgt een voorbeeld:

456 reduceert tot 4+5+6 = 15, wat vervolgens reduceert tot 1 + 5 = 6. Dus het nummer 456 reduceert uiteindelijk tot het enkele cijfer 6.

Jopeph Puleo viel het op dat sommige thema’s in het boek Numeri vaak herhaald werden. Het eerste wat hij vond was bijvoorbeeld het regelmatig vermelden van het nummer van de dag, de eerste dag, de tweede dag, de derde dag etc. Naar de eerste dag werd gerefereerd in vers 12, de tweede dag werd genoemd in vers 18 en de derde dag in vers 24. De laatste referentie naar een dag vond hij in vers 78. Alle verwijzingen naar een dag werden dus gevonden in de verzen beginnend bij 12 met een stapgrootte van 6.

Herkent u de repetitie van 396, 396 etc, dit blijft zo doorgaan tot en met vers 78! Dit is hoe de eerste frequentie, die correspondeert met de toon Ut, gevonden werd.

De overige frequenties werden gevonden door andere repeterende onderwerpen te nemen uit de tekst. Alle frequenties die zo gevonden werden bleken verrassend genoeg te correspondeerden met de bovenstaande Solfège toonladder.

De Solfège toonladder werd na een tijdje door de Kerk verboden en veranderd in de huidige populaire getempereerde of gelijkzwevende stemming. De Ut werd Do en tevens werd de frequentie veranderd, ook werd de zevende noot Si toegevoegd. De totale harmonie van de oorspronkelijke toonsoort was nu echter verdwenen.
(4)

Men gelooft nu dat de frequenties die door Puleo gevonden zijn, helende eigenschappen hebben. De frequentie van 528 Hz zou een helend effect hebben op DNA. De frequentie schijnt invloed te hebben op de watermoleculen die zich rond de DNA-helix bevinden.

Glen Rein van het Quantum Biology Research Lab in New York heeft experimenten uitgevoerd met in vitro DNA dat blootgesteld werd aan opnames van verschillende muziekstijlen. Hierbij gebruikte hij een techniek om de muziek om te zetten in scalaire geluidsgolven. Middels twee in tegenfase verkerende geluidsbronnen van dezelfde muziek, werden via deze zelfdovende golven, scalaire geluidsgolven opgewekt. Bij deze experimenten gebruikte men een cd- speler, een versterker en een spiraalvormige zelfdovende spoel. Vier muziekstijlen werden afgespeeld in de buurt van testbuisjes die het in vitro DNA bevatte. De absorptie van UV-licht door het DNA in de testmonsters werd na een uur gemeten.

Gregoriaans gezang liet 5,0 tot 9,1% toename zien van de absorptie van het UV-licht als gevolg van het ontrafelen van de DNA-helix. Sanskriet gezang veroorzaakte een gelijkwaardig effect van 5,8% tot 8,2%. Rock (0 - 1%) en klassieke muziek (0 - 1,1%) hadden weinig tot geen effect. Glen Rein concludeerde hieruit dat de hoorbare geluidsgolven van de Solfège-toonladder een resonantie kunnen veroorzaken in DNA die een helend effect kunnen hebben.
(5)

De vraag is wie de frequenties in het boek Numeri toegevoegd heeft? Als Mozes de auteur is van dit boek, had hij deze kennis dan mogelijk van de Egyptenaren? Het blijft een mysterie, maar het feit blijft dat muzikale frequenties genoemd worden in het boek Numeri die wetenschappelijk meetbare resultaten laten zien op DNA. Er wordt zelfs gesuggereerd dat deze frequenties DNA helende eigenschappen zouden hebben.

Gematria is een oude occulte wetenschap die de Bijbel op een andere manier bestudeert. Deze wetenschap probeert betekenis te vinden in de Hebreeuwse tekst door de numerieke waarden van de Hebreeuwse letters en woorden te bestuderen. In het Hebreeuws heeft namelijk iedere letter een unieke getalswaarde die te vergelijken is met de binaire ASCII-code die in computers gebruikt wordt om een letterteken te representeren. De waarden van de letters in een woord kunnen bij elkaar opgeteld worden tot de numerieke waarde van het woord, woorden kunnen weer opgeteld worden tot de waarde van een zin, enzovoort.

Er is een aantal directe verwijzingen naar de Grote Piramide te vinden in de Bijbel. Eén ervan vinden we terug in het boek Jesaja:

Jesaia 19:19-20 “Te dien dage zal de HEERE een altaar hebben in het midden van Egypteland, en een opgericht teken aan haar landpalen voor den HEERE. En het zal zijn tot een teken, en tot een getuigenis den HEERE der heirscharen in Egypteland, want zij zullen tot den HEERE roepen vanwege de verdrukkers, en Hij zal hun een Heiland en Meester zenden, Die zal hen verlossen.”.

Het altaar in het midden van ‘Egypteland’ en het ‘opgericht teken’ aan ‘haar landpalen’ (grenzen) van Egypte zijn waarschijnlijk verwijzingen naar de Grote Piramide bij de Nijldelta. De Grote Piramide is namelijk het enige monument dat zich tegelijkertijd én in het centrum van het oude Egypte bevindt én op de grens van de Nijl ligt (aan haar landpalen).

Wanneer de officiële Hebreeuwse tekst van deze verzen uit Jesaja 19:19-20 genomen wordt, ontdekken we iets interessants. Wanneer de gematriawaarde genomen wordt van deze verzen van Jesaja, dan bedraagt de totale som 5.449. In inches is dit exact de hoogte van de Grote Piramide!

Onthoudt dat de Grote Piramide bedekt was met 144.000 gepolijste dekstenen die haar lieten glimmen als een gigantische vuurtoren in de woestijn. De Egyptenaren noemden de piramide ‘Ta Khut’ wat betekent ‘het licht’. De harmonische waarde van de lichtsnelheid is toevallig ook 144.000 arcs per raster seconde zoals Bruce Cathie aantoonde door de lichtsnelheid relatief t.o.v. het aarderaster te berekenen. Is het dan puur ‘toeval’ dat de gematriawaarde voor licht 144 is?

We vinden opnieuw aanwijzingen dat de auteurs van de Bijbel grondige kennis moeten hebben gehad van de Grote Piramide en waarschijnlijk ook van de lichtsnelheid. Dit is kennis waarover de Ouden niet zouden kunnen beschikken ten tijde dat de Bijbel geschreven werd. Tenminste niet indien we nog steeds geloven in een lineaire evolutie van de mensheid, waarbij aangenomen wordt dat onze huidige beschaving het hoogtepunt van de evolutie vormt op deze planeet!
(6)

Dus wat we hier zien is dat de harmonische rastersnelheid van licht correspon-deert met de gematriawaarde 144 voor licht! Dit lijkt haast geen toeval. Misschien wisten de oude schrijvers van de Bijbel van het bestaan van de harmonische rastersnelheid van het licht en ontwierpen ze het Hebreeuwse woord voor licht dusdanig dat het de waarde 144 representeerde? Indien ze in staat waren het hele Hebreeuwse alfabet te ontwerpen vanuit de projecties van de Phi-spiraal op een tetraëder, waarom zouden ze dan ook niet een gematriabetekenis hebben kunnen toevoegen aan de woorden zelf?
(7)

In deze sectie gaven we slechts twee voorbeelden van de toepassing van gematria en haar diepere betekenis die boven de letterlijke tekst van de Bijbel uitstijgt. Gematria stelt ons voor de vraag wie eigenlijk de Bijbel geschreven heeft? Hoe wisten de auteurs van de Bijbel bijvoorbeeld de maten van de Grote Piramide? Is het mogelijk dat ze inderdaad de snelheid van het licht kenden? Zou het kunnen zijn dat de Hebreeuwse taal bewust ontworpen was door een beschaving die superieur was aan de onze? Hebben de auteurs van het Oude Testament een diepere betekenis toegevoegd aan de letterlijke woorden van de Bijbel om ons te verleiden tussen de regels door te lezen? Misschien was het Oude Testament wel bedoeld om een oude wetenschap te verbergen en over te dragen die we nog maar net aan het herontdekken zijn?

Er is veel ophef veroorzaakt door de openbaringen van de zogenaamde bijbelcodes die ontdekt zijn in het Oude Testament. In 1958 ontdekte een rabbijn enkele ongewone patronen in het boek Genesis. Hij meende dat er geheime boodschappen verstopt zaten in de Bijbel. In 1988 nam de wiskundige Eliyahu Ripps van de ‘Hebrew University’ de beweringen van de oude rabbijn serieus en voerde de tekst van het Oude Testament in een computer in. Hij ontwikkelde met zijn team een analysemethode om de hele tekst van de Bijbel te scannen op verborgen Torah-codes. Het eenvoudige algoritme dat ze ontwikkelden werd aangeduid met de ‘Equidistant Letter Sequencing (ELS)’ methode. Die komt erop neer dat vooraf een trefwoord wordt vastgesteld waarop men in de tekst zou willen zoeken. Daarna begint de computer te zoeken naar het eerste voorkomen van de eerste letter van dit trefwoord in de tekst. Wanneer dit is gevonden, wordt naar de tweede letter gezocht. Vervolgens wordt de afstand tussen de eerste en tweede letter vastgesteld, laten we zeggen dat de twee letters voorkomen met een afstand van 50 karakters. Nu wordt de rest van de bijbeltekst gescand, maar deze keer worden alleen de letters met een interval van 50 karakters gelezen om te zoeken naar de volgende letters van het trefwoord. Wanneer het hele woord gevonden is, gaat het scannen door om andere mogelijk gerelateerde woorden te vinden.

De bijbelcode werd voor het eerst aan het grote publiek gepresenteerd toen onderzoeksjournalist Michael Drosnin ten tonele verscheen en een inmiddels beroemd boek schreef, getiteld ‘De Bijbelcode’. De ‘Bijbelcode’ openbaart een hoop historische namen, plaatsen en feiten die allemaal afkomstig zijn uit het Oude Testament zoals de moorden op Lincoln, Kennedy, Ghandi, referenties naar de bomaanslag in Oklahoma-City, de Tweede Wereldoorlog en de val van het IJzeren Gordijn. Het boek nam profetische kwaliteiten aan toen Drosnin de Israëlische premier Yitzhak Rabin een jaar voordat hij werd vermoord waarschuwde dat de ‘Bijbelcode’ zijn moord voorspelde. Niet alleen lag de exacte datum van het incident vast in de Bijbel, maar ook de naam van zijn moordenaar! Een jaar later werd Rabin inderdaad vermoord op de voorspelde datum en door de man wiens naam genoemd wordt in de ‘Bijbelcode’.

Dit is een verbluffend feit dat niet eenvoudig verklaard kan worden! Het heeft zelfs de aandacht getrokken van functionarissen van het Ministerie van Defensie van de Verenigde Staten die de ‘Bijbelcode’ serieus bestudeerd hebben.

Anderen beweren echter dat in elk boek verborgen codes gevonden kunnen worden. Om dit te bewijzen nam Brendan McKay van de nationale universiteit van Australië een bladzijde van het boek ‘Moby Dick’ en bewees, gebruikmakend van het ELS- algoritme, dat de volgende Engelse woorden eruit gehaald konden worden: Princess Diana, Royal, Dodi, Henri Paul, Mortal in these jaws of death.

Voor velen is dit het absolute bewijs dat de bijbelcodes slechts willekeurig zijn en geen inherente betekenis hebben. Drosnin verdedigt deze aantijgingen door te zeggen dat de woorden die er door ELS uitgehaald werden, allemaal zeer dicht bij elkaar gevonden werden en dat de kans dat zoiets gebeurt tegen alle verwachtingen in is. Dit is bevestigd door een statistische studie die gepubliceerd werd in ‘Statistical Science’. Drosnin zei tevens dat ‘Moby Dick’ niet in staat is om toekomstige gebeurtenissen te voorspellen!

Terwijl het debat over de authenticiteit van de ‘Bijbelcode’ voortduurt is er een totaal nieuw soort bijbelcode ontdekt, die volgens de ontdekkers veel interessanter is en die zonder een enige twijfel wiskundig bewezen kan worden. Theomatica is gebaseerd op de occulte gematria, maar deze rekenmethode gaat een stap verder!

De ontdekkers van de theomatica beweren dat het bewijst dat God’s eigen watermerk, zijn eigen handtekening geplaatst is in de Bijbel!

‘ Het is absoluut, volslagen en totaal onmogelijk om theomatica op wiskundige wijze te ontkrachten. De algemene validiteit van deze ontdekking - het feit dat God het gedaan heeft – is onberispelijk. Theomatica zal nooit bewezen worden onwaar te zijn. In feite zal niemand er zelfs maar dichtbij komen’.

Wow, deze mensen zijn ofwel zeer arrogant of ze zijn absoluut overtuigd van zichzelf en vinden dat ze werkelijk op iets wezenlijks gestuit zijn! Laten we eens verder kijken.

Theomatica is een samenstelling van de woorden, ‘theo’, het Griekse woord voor God, en ‘mathematica’. De basis voor de theomatica is de oude occulte gematria.

Theomatica werd op dezelfde manier ontdekt als de bijbelcode: door de meest originele Griekse versie van het Nieuwe Testament in een computer in te voeren. In het Griekse Nieuwe Testament zijn de hoofdstukken aangegeven met letters net zoals de Romeinse letters getallen representeren. Op deze manier kon men de numerieke waarde van de corresponderende Griekse letter afleiden, zeg maar de ASCII-code (getal dat een letterteken representeert in een computer) van de Griekse letter. Ze ontdekten niet alleen dat de letters een bepaalde waarde representeerden, maar ook dat alle woorden in de tekst een unieke waarde hadden. Bij de berekening worden de waarden van de woordletters bij elkaar opgeteld..

Α alpha 1	I iota 10	Ρ rho 100
Β beta 2	K kappa 20	Σ sigma 200
Γ gamma 3	Λ lambda 30	Τ tau 300
Δ delta 4	Μ mu 40	Υ upsilon 400
Ε epsilon 5	Ν nu 50	Φ phi 500
F digamma 6	Ξ xi 60	Χ khi 600
Z zeta 7	Ο omicron 70	Ψ psi 700
H eta 8	Π pi 80	Ω omega 800
Θ theta 9	Ч koppa 90	Ц sampi 900

gematriawaarden van het Griekse alfabet

Op dezelfde manier kunnen de getalswaarden van zinsdelen en hele zinnen berekend worden. Totnogtoe alles goed - we bevinden ons nog steeds op het bekende terrein van de gematria.

De onderzoekers hebben echter ook ontdekt dat de getallen die vermeld worden in de tekst sleutels zijn, indicatoren voor de woorden waarnaar ze refereren. Laten we wat voorbeelden nemen: Adam leefde 930 jaar (930 is een sleutel), Abraham had 318 knechten, Jezus had een man van 38 jaar genezen, enzovoort. Al deze getallen zijn sleutels in de theomatica, ze hebben een relatie met de woorden waarop ze betrekking hebben!

‘Alle woorden in de Bijbel hebben een unieke waarde - wanneer ernaar verwezen wordt in een zin of deelzin is de waarde van de zin of deelzin een veelvoud van de waarde van het woord zelf.’

De waarde van Jezus is 888. De geboorte van Jezus heeft echter een waarde van 111 (‘Jezus’ is hier een veelvoud 8 van ‘de geboorte van Jezus’).

In de Bijbel zal nu elke referentie naar ‘de geboorte van Jezus’ een veelvoud van 111 zijn, zonder enige uitzondering, zo is de stelling:

Het is ondenkbaar dat de getallen die uit deze zinsneden worden berekend aan het toeval toegeschreven kunnen worden. Theomatica toont aan dat de Bijbel geschreven moet zijn met een van tevoren vastgesteld mathematisch ontwerp. De ontdekkers benadrukken dat het alleen werkt voor de Bijbel en voor geen enkel ander boek en alleen met de exacte waarden die toegekend zijn aan de Griekse letters.

Er zijn testen uitgevoerd om te zien of willekeurige toekenningen van getallen aan het Griekse alfabet dezelfde resultaten zouden geven, maar alle testen lieten een negatief reslutaat zien.

Het verbazingwekkende feit is dat indien theomatica gevalideerd kan worden, dat dan niet alleen bewezen is dat de Bijbel inderdaad geconstrueerd is volgens een mathematisch ontwerp, maar ook dat de Griekse taal die bestond voordat het Nieuwe Testament geschreven werd, ontworpen moet zijn op basis van hetzelfde principe!

Daarbij komt dat het zo moet zijn dat alle woorden en deelzinnen die gekozen zijn door deze auteurs bewust georchestreerd moeten zijn volgens een overeenkomstig en uniek principe omdat het Nieuwe Testament uit meerdere boeken bestaat en geschreven werd door verschillende auteurs die hun boeken gedurende verschillende tijdvlakken schreven! Dit is waarom de aanhangers van theomatica geloven dat enkel een goddelijke kracht heeft kunnen regelen dat deze omstandigheden zich voordeden!

Jammer genoeg krijgt theomatica niet dezelfde aandacht als de ‘Bijbelcode’; een grondig onderzoek volgens wetenschappelijke maatstaven zou deze stevige en brutale beweringen van de theomatica kunnen bewijzen of ontkrachten.

Theomatica beweert dat het wiskundige principe van de gematria consequent is toegepast in het Nieuwe Testament. Dit is echter niet waar het verhaal van de gematria en de raadselachtige toepassing ervan in de Bijbel eindigen.

Onderzoeker Daniel Gleason beweert dat we het punt gemist hebben wat betreft de gematria en het Nieuwe Testament. Volgens Daniel Gleason gaat gematria in werkelijkheid over Heilige Geometrie die in het geheim verstopt zit in de Evangeliën. De gematriawaarden die we vinden in de Evangeliën zijn eigenlijk lengtes, diameters en omtrekken van geometrische vormen die afgeleid kunnen worden uit de symbolische teksten van de evangeliën van het Nieuwe Testament. Veel van zijn werk richt zich op het Evangelie van Markus en hij komt op de proppen met een diagram voor ieder vers van dit evangelie dat gebaseerd zou zijn op Heilige Geometrie.

Al zijn diagrammen symboliseren en richten hun aandacht op het belang van de verrijzenis van Jezus. Na de kruisiging en begrafenis van Jezus herrees Hij uit zijn graf en de Heilige Geometrie van Daniel Gleason gebruikt zijn wederopstanding, de verrezen Jezus, als het centrale thema in al zijn diagrammen.

In de vorige paragraaf lieten we zien dat de gematriawaarde van Jezus 888 is. De waarde van de verrezen Jezus is echter 8880. Alle diagrammen van Gleason laten een cirkel zien met een omtrek van 8880 eenheden, de waarde en het symbool van de ‘verrezen Jezus’. Hij laat verder zien hoe ingesloten in deze cirkel voor ieder bijbelvers geometrische patronen getekend kunnen worden die corresponderen met de gematriawaarden van de woorden en of zinsdelen die genoemd worden in dat vers.

Omdat Daniel Gleason’s werk veel te uitgebreid is om in een paar woorden samen te vatten in dit boek, op het gevaar af hem geen recht te doen, presenteren we eenvoudigweg een voorbeeld van zijn werk. Dit voorbeeld is fascinerend omdat het opnieuw de importantie van de Davidster laat zien ofwel de stertetraëder als het symbool van de verrijzenis van Jezus:

Maar deze zijn geschreven, opdat gij gelooft, dat Jezus is de Christus, de Zone Gods; en opdat gij, gelovende, het leven hebt in Zijn Naam. (Johannes 20:31)

Jezus zeide tot hem: Ik ben de Weg, en de Waarheid, en het Leven. Niemand komt tot den Vader, dan door Mij. (Johannes 14:6)

Leven is 815. (zwh = 7+800+8).                                (Zijde van de tetraëder)
Christus of Christos (CristoV) in het Grieks 1480 (Omtrek van een cirkel)
Jezus Christus met een Gematria waarde 2368     (Omtrek van een cirkel)
De Zone Gods (`o `uioV tou qeou) 2004.                (Omtrek van een cirkel)
De verrezen Jezus heeft de waarde 8880.               (Omtrek van de buitenste cirkel)

Zie hier hoe keurig al deze waarden worden gepresenteerd in het diagram volgens Gleason dat de Davidster symboliseert:

Heilige Geometrie symboliek van de verrezen Jezus in de Davidster
(Met dank aan Daniel Gleason, www.jesus8880.com)

Hoewel de sceptische lezer het een verzinsel van getallen zou kunnen noemen, ben ik van mening dat deze getallen en hun geometrische representatie niet geheel toevallig zijn. Het feit wil namelijk dat de Davidster, de stertetraëder, door de geschiedenis heen als symbool een belangrijke rol speelt en dit symbool komt dan ook in veel vormen terug. In alle gevallen is het gerelateerd aan de Merkaba, het voertuig voor de hemelvaart. Ook Jezus demonstreerde zijn hemelvaart of verrijzenis door zijn wederopstanding uit de dood. We vinden hetzelfde symbool van de hemelvaart de Merkaba nu ook terug in het Nieuwe Testament verborgen in de Heilige Geometrie van de gematria.
(9)

Veel mensen hebben altijd beweerd dat de Bijbel alle kennis bevat die er maar te weten valt. Wel, het is een feit dat er meer kennis verborgen ligt achter de oppervlakkige woorden en zinnen waarover al velen eeuwen gedebatteerd wordt. Terwijl bijbelgeleerden nog steeds over elkaar heen rollen over de betekenis van de bijbelse woorden hetgeen alleen maar leidt tot nog meer interpretaties, toont de wetenschap een betekenis aan die maar op één manier uitlegbaar is.

Het is volslagen onmogelijk dat ‘primitieve’ Ouden de Bijbel geschreven kunnen hebben. De kennis die verborgen ligt in de Bijbel en die we nog maar net begonnen zijn te ontrafelen, is verbluffend. Het toont aan dat op de één of andere manier kennis van een hoogontwikkelde beschaving bewaard is gebleven samen met de bijbeltekst. De Hebreeuwse taal, de originele taal van het Oude Testament moet bewust ontworpen zijn door een cultuur met grondige kennis van vibraties in de fysica. Gematria voegt een nieuw niveau van kennis toe aan de woorden van de Bijbel. Hoewel de ontdekkers van de theomatica er absoluut van overtuigd zijn dat God de Bijbel zelf geschreven heeft, is het wel zo dat we kunnen vaststellen dat er in de Bijbel een mathematisch principe is toegepast, dat niet zo eenvoudig verklaarbaar is. Daniel Gleason’s werk zou kunnen aantonen dat alle gematrische mystiek in feite neerkomt op Heilige Geometrie. Hoe verklaren we dit nu allemaal?

Laten we eens aannemen dat de Hebreeuwse en Griekse taal bewust ontworpen zijn door een superieure beschaving die ooit dit aardvlak bewandeld heeft, om de heilige informatie over ethervibraties en hoe deze onze werkelijkheid creëren, te verbergen. De ontwerpers van deze alfabetten en talen zouden overlevenden van Atlantis kunnen zijn geweest, die nieuwe culturen gesticht hebben na de vernietiging van Atlantis. Hermes Trismegistus (Toth de Atlantiër), de bouwer van de Grote Piramide volgens Edgar Cayce en andere bronnen, zou mogelijk een van de oprichters van deze culturen geweest kunnen zijn. Het zou kunnen verklaren waarom theomatica werkt op het niveau van individuele woorden. Echter wanneer het om hele (deel-)zinnen gaat, wordt het zeer onwaarschijnlijk dat alle auteurs van de boeken die deel uitmaken van het Oude en Nieuwe Testament het theomatisch principe toepasten.

De enig redelijke verklaring zou kunnen zijn dat alle auteurs van de bijbelvertellingen geïnitieerd waren in een hogere wijsheid en kennis. En dat ze allemaal en universeel het mathematische principe van de gematria en/of de Heilige geometrie toepasten, teneinde deze wijsheid in de Bijbel op een zodanige manier vast te leggen, dat deze doorgegeven zou worden aan toekomstige generaties..