Hoofdstuk 7 Atlantis en het aardraster

De vibrerende etherenergie die van moment tot moment het atoom vormgeeft,  vormt op precies dezelfde wijze ook de planeten, de sterren en de rest van het universum. De Platonische energievelden op het kwantumniveau moeten daarom ook aanwezig zijn op de macroscopische schaal van onze planeet. De schaal van de golflengten mag dan verschillend zijn, maar de verhoudingen tussen de interfererende golflengten zijn steeds dezelfde. Deze verhouding is inherent en wordt bepaald door de gegeven geometrie van de Platonische lichamen. We zullen in dit hoofdstuk aantonen dat deze ruimtelijke lichamen ook een energie-matrix rond de aarde vormen die wetenschappers het aardraster noemen.

Het aardraster

Meerdere wetenschappers hebben gewerkt aan het model voor het aardraster. De allereerste was Ivan P. Sanderson. Sanderson ontdekte dat de zogeheten twaalf ‘Duivelsdriehoeken’ over de wereld geometrische verdeeld lagen t.o.v. elkaar. De ‘Duivelsdriehoeken’ zoals de naam al zegt zijn driehoekige gebieden die over de hele wereld te vinden zijn en waarover fysieke anomalieën gerapporteerd zijn. Het zonder enige aanleiding op mysterieuze wijze verdwijnen van schepen en vliegtuigen in de Caraïbische Bermudadriehoek en de Duivelszee ten oosten van Japan zijn daarvan de meest bekende voorbeelden. Er zijn veel verhalen bekend van piloten die melding maakten van ruimte- en tijdvervormingen die gepaard gingen met verlies van kompas, hoogtemeter en kunstmatige horizon, verlies van radiocontact en andere vreemde fenomenen terwijl ze over de Bermuda driehoek vlogen. Er zijn ook verhalen bekend van vliegtuigen die na aankomst door een andere tijdzone leken te zijn gereisd omdat alle horloges aan boord met exact dezelfde tijd achter liepen. Het viel Sanderson op dat vijf van de ‘Duivels driehoeken’  zich op het noordelijke halfrond bevinden, vijf op het zuidelijke halfrond en twee bij de polen, twaalf in totaal die exact de hoekpunten bleken te vormen van een isocaëder!

Drie Russische wetenschappers, Nikolai Goncharov, Vyacheslav Morozov en  Valery Makarov hadden hun aandeel in de volgende fase van de constructie van het aardraster. Uitgaande van Sanderson’s werk voegden zij de dodecaëder toe aan het rasterpatroon. Onafhankelijk daarvan ontdekte Bruce Cathie in zijn eentje de octaëder en de kubus in het subtiele energieveld van de aarde en dit raster, het ‘Cathie-raster’, werd later dan ook naar hem vernoemd.

William Becker en Bethe Hagens, beiden echtelieden en wetenschapper, stelden uiteindelijk de complete geometrie van het aardraster samen. Becker is professor industrieel ontwerp aan de universiteit van Illinois in Chicago. Zijn vrouw Bethe Hagens is professor antropologie aan de ‘Governors State’ universiteit van Illinois. Uitgaande van het icosa-dodecaëder raster, voegden zij een speciaal veelvlak toe dat ontwikkeld was door onderzoeker van de Heilige geometrie R. Buckminster Fuller. De officiële term van hun uiteindelijk aardraster is de ‘Unified Vector Geometry 120 Polyhedron’ ofwel UVG 120 die ook wel de aardster genoemd wordt.

Becker–Hagens raster
(Met dank aan Bethe Hagens, 66.63.115.137/grid)

Het aardraster is langdurig bestudeerd en het vertoont vele verbazingwekkende feiten omdat het perfect de contouren van de continenten, bergruggen, tektonische breuken in de aardkorst, ruggen op de oceaanbodem, vulkanen en oceaanstromingen blijkt weer te geven. Al deze geologische effecten en nog vele andere feiten kunnen afgebeeld worden op dit aardraster. De oorzaak van het aardraster wordt toegeschreven aan de torsiegolven die de aarde  binnenstromen. Hoewel torsiegolven erg subtiel zijn, kunnen ze collectief zeer krachtig worden waardoor ze in staat zijn reële geologische effecten voort te brengen die waarneembaar zijn op onze aardkorst.

De ‘Duivelsdriehoeken’ bevinden zich allemaal op de hoekpunten van de icosaëdervorm van het aardraster. Op deze plaatsen kunnen zich abnormale ethervortices vormen gedurende bijzondere interplanetaire uitlijningen die regelmatig plaatsvinden in ons zonnestelsel.

Volgens David Wilcock vormen de verschillende etherdichtheden in het universum verschillende fysieke dimensies. In totaal zijn er acht hoofddimensies die gerelateerd zijn aan het octaaf, waarbij echter elke dimensie op zichzelf weer onderverdeeld kan worden in acht subdimensies. Deze onderverdeling kan oneindig doorgaan en een oneindig aantal dimensies opleveren in ons universum.

De mysterieuze verdwijning van vliegtuigen en boten in de Bermudadriehoek, zonder dat ooit enig wrak gevonden is, kan alleen verklaard worden door deze ruimte en tijd vervormende vortices op de hoekpunten van de icosaëder. De vliegtuigen en boten zouden wel eens letterlijk verdwenen kunnen zijn in een andere dimensie.

Eén zo’n bijzondere draaikolklocatie op de aarde waar fysieke anomalieën waargenomen worden is de Oregondraaikolk in de Verenigde Staten. De Oregon-draaikolk is open voor publiek en is beroemd vanwege zijn tijd-  en ruimtevervormingen. Vreemde effecten zoals het krimpen en uitdijen van mensen afhankelijk van hun locatie in de vortex kunnen hier persoonlijk ervaren worden.

Oregon draaikolk, twee mensen verwisselen van plaats en veranderen tevens van lengte

Wat er gebeurt in de Oregondraaikolk, vindt ook plaats in de Bermudadriehoek alleen zijn de effecten daar veel sterker waardoor complete vliegtuigen kunnen verdwijnen uit dit werkelijkheidsniveau.
(1)

Het ‘Earthgate project’

In het kader van onderzoek naar het aardraster is een aantal opmerkelijke wetenschappelijke experimenten uitgevoerd. Speciaal voor deze experimenten werd een apparaat ontwikkeld dat ‘Earthgate’ genaamd werd. Dit apparaat is in staat is om torsiegolfenergie op te pikken van het aardraster. Het ontwerp is erg basaal en bestaat uit een vierzijdige piramide in de top met een verlengde geïnverteerde piramide eronder, samen met nog 4 andere tetraëders onderaan. Het geheel werd vervaardigd uit koperdraad.

In het Earthgate-ontwerp zijn koperen bollen gebruikt die onderling verbonden werden door holle messing pijpen die aan de bollen werden gesoldeerd. De gehele constructie is een draadmodel van 1,80 m hoog met een basis van 1,10 x 1,10 m.

Earthgate apparaat  dat orbs laat zien.

De idee van het Earthgate-apparaat is dat de Platonische geometrie die aanwezig is in het draadmodel, een vorm is die resoneert met de spiraliserende torsiegolven van de energie van het aardraster. De hele constructie is een soort antenne die afgestemd is op de torsiegolven. De onderzoeker zelf noemt het een ‘acupunctuur naald’ die prikt in het energieraster van de aarde.
 
Tijdens meerdere pogingen werd het apparaat gestart door een groep mensen die tijdens een meditatie hun liefdevolle intentie naar het Earthgate-apparaat stuurden. Daaraan werden speciale geluiden toegevoegd. Zodra het apparaat geactiveerd werd, ontstonden abnormale lichtbollen, zogenaamde orbs, die met het blote oog waargenomen konden worden. Ook konden deze orbs gefotografeerd worden met behulp van normale alsmede infraroodcamera’s. De lichtbollen waren doorschijnend en leken te zweven in de lucht.

Magnetometers registreerden op een afstand van 3 meter van de Earthgate een sterk signaal in het gebied van de ELF–frequenties (extra lage frequenties 0-100 Hz). Een sterk basissignaal van rond de 7,8 Hertz werd ook gemeten, de frequentie van de Shumannresonantie, evenals de hogere harmonischen hiervan.

Helderziende mensen die uitgenodigd waren om het Earthgate-experiment gade te slaan, verklaarden dat ze konden waarnemen dat het apparaat zich afstemde op het aardraster toen Earthgate geactiveerd en uitgelijnd werd langs de noord-zuid-as. Activering van Earthgate had tot gevolg dat kosmische energie neerdaalde uit het universum, terwijl dezelfde energie vanuit de aarde opborrelde om door het apparaat heen te stromen, aldus deze paranormale waarnemers.

Men bleek een draaikolk van torusenergie rond Earthgate te kunnen meten; de draaikolk werd gemeten in een horizontaal vlak rondom het apparaat. De verklaring voor deze anomalieën is dat de scalaire golven of torsiegolfvelden, aanwezig in het fysieke vacuüm, deze lichteffecten veroorzaken. Men meent dan ook dat Earthgate inderdaad als een acupunctuurnaald werkt en dat het helpt om het aardraster te versterken en te balanceren.

(2)

Leylijnen en megalithische structuren

De verbazingwekkende waarheid is dat de mensheid al minstens duizenden jaren van het bestaan van een aarde-omvattend energienetwerk moet afweten. Het aardraster is eenvoudigweg herontdekt in de 21e eeuw. We hebben nu onweerlegbaar bewijs dat ‘primitieve culturen’ uit het verleden, de culturen uit de Oudheid waarvan we dachten dat ze zo’n ‘beperkt begrip van fysica’ hadden, reeds kennis moeten hebben gehad van deze subtiele aard-energieën en hun rasterpatroon!

Feit is namelijk dat het aardraster zelf in stenen structuren verspreid over de gehele wereld vastgelegd is. De aardrasterlijnen zijn de leylijnen die gemarkeerd worden door megalitische structuren zoals hunebedden, menhirs en steencirkels en die over de gehele wereld aangetroffen worden op de precieze locatie van deze energielijnen van het aardraster. In het Verenigd Koninkrijk liggen de plaatsen Avebury en Stonehenge bijvoorbeeld op zulke krachtige leylijnen.

Leylijnen, de energielijnen van de aarde, werden door culturen in het verleden op verschillende manieren aangeduid. De Chinezen noemden ze de drakenlijnen in de oude kunst van de Feng-shui, de kunst van het balanceren en harmoniseren van het land. Zij geloofden dat het bouwen van pagoden, tempels en stenen bouwwerken de aarde zou helpen genezen. Feng-shui is voor het land wat acupunctuur is voor het lichaam - het reguleert de stroming van de Chi, de onzichtbare etherische levenskracht.

De Australische aboriginals noemen de energierasterlijnen die zij ervaren tijdens hun droomtijd (een staat van verhoogd bewustzijn) droomlijnen.

Toen het aardraster eindelijk in kaart gebracht was, ontdekte men dat alle piramiden en trappiramiden, heilige tempelcomplexen en steencirkels over de wereld geplaatst zijn op de knooppunten van het aardraster. We noemen de Maya-tempels in Yucatan, de piramiden op het plateau van Gizeh en de witte piramide in Tibet. De grote piramide van Kufu (Cheops in het Grieks) is de meest belangrijke, omdat deze precies gesitueerd is op de noordpool van de aardrastermatrix. De Ouden hebben het plateau van Gizeh als locatie voor dit bouwwerk gekozen omdat deze plaats de sterkste ethervortex ter wereld heeft.

De meeste mensen kennen alleen de piramiden uit Egypte en Mexico, maar piramiden liggen verspreid over de gehele wereld. Op veel plaatsen in China, Japan, Ecuador, El Salvador, Mexico (Chichen Itza), Guatemala en Peru (Machu Picchu) komen dit soort imposante bouwwerken ook voor. Sommige archeologen menen dat ook in Europa piramiden aangetroffen kunnen worden. Men heeft al afwijkende piramidevormige heuvels aangetroffen onder een laag zand bij het Engelse Silbury Hill, maar ook in Italië bij Montevecchia (drie mogelijke piramidevormen) en in Duitsland.
(3)

De Grote Piramide is gebouwd op een unieke plaats, het is de enige plaats op aarde waar de langste stukken landmassa gevonden worden in relatie tot water. Wanneer de aarde omschreven wordt door een cirkel getrokken door de Grote Piramide, dan overtreft de hoeveelheid land langs deze cirkel de hoeveelheid water veel meer op deze plek dan op enige andere plaats op aarde. Dit was zeer waarschijnlijk bekend in de Oudheid en het was om deze reden dat de nulmeridiaan gemarkeerd werd door een van de meest verbazingwekkende gebouwen ter wereld, de Grote Piramide.

De verloren continenten

Edgar Cayce was er zeker van dat Atlantis geen mythe was en hij voorspelde dan ook dat het bewijs voor het bestaan van dit verzonken mythologische continent uiteindelijk gevonden zou worden. Volgens Edgar Cayce werd Atlantis vernietigd door drie grote overstromingen verdeeld over duizenden jaren. De derde en laatste vernietiging werd veroorzaakt door een wereldwijde ramp als gevolg van een poolverschuiving van de aarde en leidde er toe dat het resterende wereldrijk van Atlantis zonk rond 10.500 v.Chr. Naast Atlantis noemde Edgar Cayce ook het bestaan van de beschavingen van Lemuria of Mu in het hedendaags Azie. Mu vormde, net als Atlantis, een hoge beschaving die ineenstortte rond 50.000 jaar v.Chr. Overlevenden van deze ramp vluchtten naar het oosten waar nu China en Japan zijn gesitueerd.
 
Hedendaagse historici zijn het er in grote lijnen over eens dat de oorsprong van de allereerste beschavingen moet hebben gelegen in Babylon en Soemerië. Deze beschavingen ontstonden ongeveer 5.000 jaar geleden zeer onverwachts en in een zeer korte tijd vanuit het stenen tijdperk. Indien de restanten van Atlantis gevonden zouden worden, zou deze ontdekking een ware revolutie betekenen en we zouden gedwongen worden onze geschiedenisboeken te herschrijven.

Edgar Cayce was bepaald niet vaag over Atlantis. Zo voorspelde hij in 1933 dat de eerste restanten van Atlantis gevonden zouden worden in 1968 of 1869 voor de kust van de Verenigde Staten. Als precieze plek wees hij Bimini aan, een eiland van de Bahamas, waar na vele expedities uiteindelijk onder een dikke laag modderige oceaanzand ook daadwerkelijk de restanten van tempels gevonden werden. Volgens Cayce maakte Bimini ooit deel uit van het verloren rijk van Altantis, Poseidia genaamd naar de zeegod uit het werk van Plato.

Cayce’s voorspellingen kwamen in 1968 uit toen een burgerpiloot over de wateren rond Bimini vloog en onderwater een bouwwerk ontdekte dat later bekend werd als de Bimini-weg. De Bimini-weg is een door de mens gemaakte weg over een lengte van enkele honderden meters en is bestudeerd door professor Manson Valentine van de universiteit van Miami. Hij maakte uiteindelijk het nieuws van deze ontdekking in de media wereldkundig. Sinds de bekendmaking van deze ontdekkingen zijn horden onderzoekers naar de Bahamas en Cuba gezwermd om hun aandeel te claimen van wat de ontdekking van Atlantis had kunnen worden.

Vandaag de dag zoeken onderzoekers over de gehele wereld naar de overblijfselen van de verloren mythologische beschavingen van Atlantis en Mu of Lumeria en sommigen hebben al verbazingwekkende vondsten gemeld. De ‘Association for Research and Enlightenment (A.R.E.)’ die de Edgar Cayce’s nalatenschap bewaakt, heeft een team van experts gevormd dat nu aan het duiken is naar de restanten van Atlantis in de wateren van Cuba en de Bahamas. In de winter van 2003 hebben ze al een groot onderwaterplatvorm gevonden bij het eiland Andros. De ontdekkers veronderstellen dat ze de restanten van een grote antieke haven gevonden hebben.

In de wateren rond het Mexicaanse schiereiland Yucatan vond een groep onderzoekers onder aanvoering van de Russin Paulina Zelitsky mysterieuze megalithische bouwwerken op diepten tussen 600 tot 750 meter die de naam MEGA kregen. In oktober 2004 ging dezelfde groep terug naar deze locatie om verder onderzoek te doen naar wat zij geloofden dat het Atlantis van de Maya’s was. In 2001 ontdekten collega’s van Zelitsky met behulp van sonartechnologie een ander groot landplateau in een diepe greppel in hetzelfde gebied tussen Yucatan en Cuba, waarbij duidelijk de contouren te zien waren van wegen, gebouwen en piramiden. Met behulp van onderwaterrobots zijn ook video-opnamen gemaakt van gebieden met wit zand met in het midden duidelijk waarneembaar bouwwerken van menselijk makelij.
(5)

Terwijl er onderwater conventioneel onderzoek gedaan wordt naar de verloren continenten, is er een totaal nieuwe tak binnen de archeologie ontstaan door de toepassing van satellietbeelden. Satellieten hebben reeds glooiingen ter grootte van een berg op de oceaanbodem bij de Bahamas vastgelegd die in geometrische patronen verspreid blijken te liggen en men vermoedt dat het hier om piramiden gaat. Deze ontdekkingen zijn gedaan door een bedrijf genaamd ‘Satellite Discoveries’. Dit bedrijf helpt archeologen en andere onderzoekers bij hun archeologische zoektochten. Het bedrijf publiceert een elektronisch magazine getiteld ‘Mysteries Unsealed Online Magazine’ waarin verslag wordt gedaan over de vorderingen van hun werk.

Satellietfoto’s die gemaakt zijn van het gebied voor de kust van Florida laten perfect rechte lijnen op de oceaanbodem zien die wel honderden kilometers lang zijn en op greppels lijken. Deze lijnen moeten wel kunstmatig zijn vanwege hun onmogelijke lengte en het feit dat ze zo kaarsrecht zijn. Het is onwaarschijnlijk dat ze veroorzaakt zijn door tektonische verschuivingen omdat men natuurlijke breuklijnen gevonden heeft die zelfs haaks op deze lijnen staan. Gelijksoortige lijnen heeft men ook gevonden voor de kusten van Afrika, Zuid-Amerika, de Azoren en Europa. Het lijkt erop dat er een wereldomvattend megalithisch onderwaternetwerk bestaat dat onderling verbonden is met supermegalithische bouwwerken (waaronder piramiden). De bouwwerken zouden in de Oudheid boven water kunnen hebben gelegen en evengoed de overblijfselen kunnen zijn van de verloren beschaving van Atlantis. Digitaal bewerkte satellietfoto’s laten dan ook waarschijnlijk de bouwwerken zien van supergrote verzonken piramiden, plaatsen die op steden lijken en andere grote megalithische bouwwerken. Verder onderzoek is vereist, maar als inderdaad bewezen kan worden dat deze bouwwerken kunstmatig zijn, dan lijkt het erop dat Atlantis herrijzende is. ‘Satellite Discoveries’ is bezig met het werven van fondsen om deze verzonken bouwwerken verder te kunnen onderzoeken.
(6)

In 1995, zijn in de wateren voor de Japanse kust bij Okinawa grote bouwwerken gevonden die de overblijfselen van een kasteel zouden kunnen zijn. De architectuur lijkt namelijk op de architectuur van dichtbij gelegen kastelen op het land. Deze locaties worden onderzocht door professor Masaki Kimura, zeebioloog aan de universiteit van Ryukyus in Okinawa. Hij gelooft dat deze bouwwerken door de mens gemaakt zijn en toebehoren aan een verloren beschaving. Ze hebben onder water zelfs wegen gevonden waarvan bewezen is dat ze door de mens gemaakt moeten zijn.

Professor in de geologie Teruaki Ishii, van de universiteit van Tokio, suggereert dat de bouwwerken dateren uit circa 8.000 jaar v.Chr. Andere onderzoekers geloven dat ze veel ouder moeten zijn en mogelijk 12.000 jaar oud kunnen zijn.

Bouwwerken in de wateren bij Okinawa, Japan

In maart 1995 vonden duikers op een andere locatie in de wateren bij Okinawa verspreid over een gebied van honderden vierkante kilometers de resten van een oude stad. Ze hebben straten, boulevards, bogen en trappen gevonden die in steen zijn uitgehouwen. Een paar maanden later trof men voor de kust van het eiland Yonaguni, 480 kilometer ten zuiden van Okinawa in ondiep water zelfs een reusachtige piramide aan!

Het nieuws van de verzonken stad en piramide hebben meer dan een jaar lang de Japanse krantenkoppen gehaald, maar buiten Japan werd dit opvallende nieuwsfeit totaal genegeerd. Het vermoeden bestaat dat men met deze ontdekkingen de restanten gevonden heeft van de legendarische beschaving van Lemuria of Mu.
(7)

Op 15 november 2004 werd de ontdekking van Altantis-stad Europees nieuws toen een Amerikaans expeditieteam, geleid door Robert Sarmast,  een persconferentie hield waarin werd beweerd de restanten van deze stad ontdekt te hebben. Robert Sarmast verklaarde dat hij de stad met zijn ronde grachten, zoals door Plato beschreven, gevonden had. De stad zou 1,5 km onder zeeniveau liggen onder metersdik zeesediment, op 80 km uit de kust ten zuidoosten van Cyprus. Na een zesdaagse expeditie waarbij het gebied met behulp van sonarapparatuur gescand werd, keerde hij terug met bewijs van door mensenhanden gemaakte bouwwerken -  een 3 kilometer lange wal, diepe greppels en meanderende rivierbeddingen. Sarmast zegt dat hij vijftig aanwijzingen uit de boeken van Plato vergeleken heeft met deze vindplaats en met zekerheid heeft vastgesteld dat dit de plaats is waar in lang vervlogen tijden Atlantis-stad met zijn Acropolis heuvel had gelegen. Zijn expeditie bestond uit leden die ook deel uitmaakten van de expeditie die het wrak van de Titanic ontdekte. Overtuigd van zijn gelijk als gevolg van de voorbereidingen in 2003, die leidden tot de uiteindelijke expeditie van 2004, schreef hij alvast een boek ‘The Discovery of Atlantis – the startling case for the Island of Cyprus’ dat inmiddels is uitgegroeid tot een bestseller onder de toeristen op Cyprus.
(8)

Het Indiase Instituut voor Oceaantechnologie (NIOT) heeft, door gebruik te maken van dezelfde technologie als werd toegepast in de wateren rond Cyprus, geometrische figuren aangetroffen op een diepte van zes meter in de Golf van Cambay voor de kust van Gujurat. De daarop volgende archeologische zeeverkenningen toonden door de mens gemaakte formaties aan van tenminste twee steden. Ook werden op deze locatie reeds originele artefacten geborgen zoals potten en juwelen en zowaar menselijke botten. Het nieuws heeft wereldwijd veel aandacht getrokken omdat historici geloven dat hierdoor de stad Dwarka, die volgens de oude Sanskriet literatuur gesticht is door de Heer Krishna en bekend staat als één van de zeven heilige pelgrimsplaatsen van het oude India, teruggevonden is. De stad werd gebouwd op de oevers van een rivier en is waarschijnlijk na Krishna’s dood onder de zeespiegel verdwenen. De ontdekking van Dwarka is van immens belang voor het Indiase culturele en religieuze erfgoed. Bij velen heeft deze ontdekking de persistente twijfel over de historische validiteit van de vedische geschriften en het werkelijke bestaan van Krishna definitief weggenomen.
 
De discussies over de leeftijd van deze locaties duren voort, waarbij de schattingen uiteenlopen van prehistorisch tot laat-middeleeuws. Terwijl verder onderzoek volgt, zou het wel eens kunnen zijn dat Westerse historici hun aanname over het tijdstip van het ontstaan van de Indiase beschaving in de Indusvallei moeten herzien- zij schatten dat tijdstip zo rond 2.500 jaar v.Chr. Maar in Januari 2002 werden ter plaatse echter artefacten gevonden die gedateerd konden worden tussen 9.500 en 8.500 v.Chr. Ze vormden de eerste aanwijzingen dat de stad wel eens van een veel oudere beschaving zou kunnen zijn.
(9)

Onderzoeker John Michell, auteur van het boek ‘New view over Atlantis’, gelooft dat al deze bouwwerken zowel op het land als onderwater toebehoorden aan een geomantische traditie die eens algemeen bekend was op aarde. Michell benadrukt in zijn boek: ‘We leven temidden van de ruïnes van oude antieke bouwwerken waarvan de grootschaligheid tot nog toe door de enorme afmetingen onzichtbaar is gebleven’.

De belangrijkste gebieden waar piramiden aangetroffen zijn, liggen in het aardraster in de 0 graden lengtegraadzone (Egypte, plateau van Gizeh), in de 120 graden lengtegraadzone (Kukulkan, Meso-Amerika, Maya en Azteken piramiden) en in de 240 graden lengtegraadzone (Japan, onderwater piramiden). Deze drie zones zijn niet toevallig; zij markeren de sterkste energielijnen in het aardraster die gedefinieerd wordt door de Platonische tetraëder, de driezijdige piramide!

De meest waarschijnlijke verklaring voor al deze piramiden die gevonden zijn zowel onder water als op het land, is dat ze allemaal erfenissen zijn van de verzonken beschavingen van Atlantis en Mu of Lemuria. Deze beschavingen moeten wel kennis hebben gehad van de ether en het aardraster.

Piramide kracht

Wat is er zo speciaal aan piramiden? Waarom treffen we ze overal ter wereld aan en waarom zijn ze gesitueerd op de lijnen van het aardraster?

Egyptologen hebben ons verteld dat de Egyptenaren de piramiden gebouwd hebben om te dienen als begraafplaats voor de farao’s. In de Grote Piramide, die genoemd is naar Cheops, is echter nooit de mummie van deze farao gevonden. In latere Egyptische tijden werden piramiden gebouwd van veel mindere kwaliteit dan de raadselachtige Grote Piramide en deze piramiden zijn met zekerheid wel gebruikt als begraafplaatsen. Een aantal archeologen denkt nu dat de piramiden zoals die op het plateau van Gizeh een totaal andere functie hadden.

Om uit te vinden waar piramiden toe dienen zijn vanaf 1990 twintig grote piramiden gebouwd op acht verschillende locaties in Rusland. Ze zijn gebouwd in de buurt van Moskou en in de Oekraïne. Alle piramiden zijn vervaardigd uit fiberglas; het grootste bouwwerk heeft een hoogte van 44 meter en weegt 55 ton. Gedurende meer dan een decennia is onderzoek verricht aan deze piramiden onder leiding van Alexander Golod, directeur van de ‘Defensie Onderneming’ in Moskou. Vele gerenommeerde Russische wetenschappers, werkzaam in verschillende onderzoeksdisciplines zoals de medische wetenschap, biofysica en de fysica, zijn betrokken geweest bij de diverse onderzoeken aan deze piramides.

Russische piramide
(Met dank aan Alexander Golod, www.pyramids.ru)

Men heeft veel gegevens verzameld die erop wijzen dat de piramiden een tot op heden onbekende ‘piramidekracht’ vertonen. Zo bleek uit onderzoek dat de piramiden het immuunsysteem van een organisme kunnen versterken hetgeen zou leiden tot een betere gezondheid. Landbouwzaden die gedurende 1 tot 5 dagen in de piramide geplaatst werden, leverden een oogsttoename op van 30 tot 100%. Het Russische leger heeft recht boven de piramide een energiekolom gemeten die tot enkele kilometers hoogte reikte. Vreemd genoeg verbeterde de toestand van de ozonlaag boven het gebied van de piramide en de seismische activiteit in het gebied nam af. Een dichtbij gelegen oliebron leverde een hogere productie omdat de olie minder viscose geworden was. Dit laatste is bevestigd door de Russische academie van olie en gas.

Piramidekrachten lijken ook invloed te hebben op het menselijk bewustzijn. Er zijn experimenten uitgevoerd op 5000 criminelen in gevangenissen in Rusland die heimelijk met piramide-energie geïnduceerd zout en peper in hun voedsel te eten kregen. Studies wezen uit dat binnen enkele maanden de misdaden die begaan werden binnen deze gevangenissen bijna geheel verdwenen waren en dat het algehele gedrag van de gevangenen verbeterd was.
         
Ook werden medicijnen getest na blootstelling aan de piramidekracht, hun geneeskrachtige werking nam toe terwijl de bijwerkingen afnamen.

Testen uitgevoerd op radioactief afval wezen op een reductie van de mate van radioactiviteit na blootstelling aan de kracht binnenin de piramide.

Gewoon water bevroor zelfs niet bij 40 graden onder nul, maar bleef voor jaren in vloeibare toestand. Gesynthetiseerde diamanten werden harder en zuiverder!

Welnu, al deze verschijnselen toonden de echtheid van piramidekracht aan. De Russen waren zodanig overtuigd van dit effect dat Alexander Golod er in 1998 in slaagde om zelfs de Russische regering over te halen enkele monsters van kristallijne substanties die met deze energie bewerkt waren, mee te geven aan de bemanning van het MIR ruimtestation ten behoeve van het welzijn van de astronauten, het ruimtestation en de wereld in zijn geheel!

Een ander vreemd verslag van piramide-energie komt van Kirti Betai.
In Agra India, heeft Kirti Betai 36.000 kleine piramiden gebouwd en deze in een speciale configuratie geplaatst waardoor ze als geheel een helend systeem van piramide-energie vormen. Hij heeft het ‘Daya Dhaar Zelf Hulp Centrum’, een non-profit-organisatie opgericht. De behandelingen met piramide-energie zijn gratis en toegankelijk voor iedereen - zonder uitzonderingen.

Betai heeft al tienduizenden mensen geholpen die zijn centrum bezocht hebben. Hij beweert wonderbaarlijke genezingen te hebben verricht van mensen die ongeneeslijke ziek waren en hij nodigt wetenschappers dan ook uit om zijn werk te bestuderen.

Hij heeft de piramide-constructie gebouwd om zichzelf te genezen van lever- en nierproblemen die het gevolg waren van verkeerd medicijngebruik. Onder zijn patiënten behoort ook zijn vrouw die genenzen is van een chronische astma. Hij beweert ook een vrouw genezen te hebben die gediagnostiseerd was met spierdystrofie – de behandeling nam twee jaar in beslag. Toen ze begon met het programma kon ze niet op haar eigen benen staan, maar na twee jaar was ze in staat om 45 minuten te blijven staan. Bloedmonsters zouden hebben aangetoond dat ze genezen is van de ziekte.

(10)

Recapitulatie

Het Griekse woord voor piramide is pyramidos en bevat het woord ‘pyr’ wat ‘vuur’ betekent en ‘amid’ wat ‘in het midden’ betekent. Dus piramide betekent eigenlijk ‘vuur in het midden’. Russisch onderzoek heeft inderdaad laten zien dat de piramidekracht inderdaad een ‘vuur’ in het binnenste van de piramide is.

De piramidevorm lijkt als een soort antenne te werken voor de spiraliserende torsiegolven van de aarde. Er wordt aangenomen dat de piramide de torsiegolven van het aardraster focusseert in haar centrum. De megalitische stenen en bouwwerken die geplaatst zijn op de meridianen van het aardraster zijn de acupunctuurnaalden in het energielichaam van Gaia, precies zoals het onderzoek met het Earthgate-apparaat aangetoond heeft. Vermoedelijk is de megalithische infrastructuur gebouwd door een zeer hoog ontwikkelde beschaving om ons tegen kosmische invloeden te beschermen en om de aura, de etherische energievelden van de aarde te stabiliseren.

Er bestaat nu indirect bewijs voor de suggestie dat de megalithische infrastructuur door de Atlantische beschaving gebruikt werd om tektonische verschuivingen te stabiliseren die wereldwijd aardbevingen en vulkanische activiteit veroorzaakten. De Atlantiers waren echter niet in staat om een poolverschuiving, die uiteindelijk leidde tot de vernietiging van Atlantis, te voorkomen.

De ontdekkingen genoemd in dit hoofdstuk laten duidelijk zien dat we drastisch elk boek dat handelt over de menselijke geschiedenis opnieuw moeten overpeinzen en revalueren.

Wanneer u nog steeds niet overtuigd bent van het feit dat hoog beschaafde culturen onze huidige beschaving zijn voorafgegaan, kijk dan eens naar deze hiëroglyfen die gevonden zijn in de Egyptische tempelmuur in Abydos.

Muur van de Egyptische Abydos tempel
  (Plaatje gebruikt met toestemming van Elysian Publishing, http://www.intent.com/elysian,
   dat onderwijsmateriaal ter beschikking stelt over Heilige Geometrie)

Er is niet veel verbeelding voor nodig om van links naar rechts een helikopter, een onderzeeër, een UFO en een vliegtuig te ontdekken. Welnu, wat weten we eigenlijk echt van de Egyptenaren? Laten we in het volgende hoofdstuk eens een kijkje nemen bij de meest intrigerende en mysterieuze constructie die ooit door de mens gemaakt is, de Grote Piramide van Gizeh en laten we gaan zien hoe wetenschappers zijn begonnen dit raadsel te ontcijferen. Er zijn namelijk aanwijzingen dat de Grote Piramide niet toegeschreven moet worden aan de Egyptenaren, maar aan de Atlantiërs.

Vorige          Volgende